CYNY
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
CYNY — ICAO Airportcode f. Enderby ( Canada) … Acronyms von A bis Z
cynawy — ∆ chem. Związki cynawe «związki chemiczne cyny dwuwartościowej, otrzymywane np. przez rozpuszczenie cyny metalicznej w kwasie solnym» … Słownik języka polskiego
kasyteryt — m IV, D. u, Ms. kasyterytycie, blm miner. «dwutlenek cyny, minerał brunatny lub czerwonawy z diamentowym połyskiem, występuje w skałach granitowych; najbogatsza ruda cyny» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
spiż — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} stop miedzi, cyny i cynku, zwykle z dodatkiem innych metali, wykorzystywany jako surowiec w odlewnictwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzwon odlany ze spiżu. Ozdobna brama z spiżu. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Gierczyn — Infobox Settlement name = Gierczyn settlement type = Village total type = image shield = subdivision type = Country subdivision name = POL subdivision type1 = Voivodeship subdivision name1 = Lower Silesian subdivision type2 = County subdivision… … Wikipedia
Przecznica — Infobox Settlement name = Przecznica settlement type = Village total type = image shield = subdivision type = Country subdivision name = POL subdivision type1 = Voivodeship subdivision name1 = Lower Silesian subdivision type2 = County subdivision … Wikipedia
babbit — m IV, D. u, Ms. babbiticie, blm «stop cyny lub ołowiu z antymonem i miedzią, używany do wylewania panwi łożysk» ‹od nazwiska› … Słownik języka polskiego
biały — białyali, bielszy «mający barwę właściwą śniegowi, mleku» Oślepiająco biały śnieg. Biały obrus. Białe obłoki, kwiaty. Zęby białe jak ser. Ponad śnieg bielszym się stanę. (Żeromski) ∆ Biały człowiek «potocznie o człowieku należącym do białej… … Słownik języka polskiego
bielić — ndk VIa, bielićlę, bielićlisz, biel, bielićlił, bielićlony 1. «malować mlekiem wapiennym zwłaszcza świeże tynki w budynkach, płoty itp.; białkować» Bielić mieszkanie, ściany. Bielone chaty. ∆ Bielić drzewa «smarować pnie drzew mlekiem wapiennym w … Słownik języka polskiego
chlorek — m III, D. chlorekrku, N. chlorekrkiem; lm M. chlorekrki chem. «każdy dwuskładnikowy związek nieorganiczny chloru ujemnie jednowartościowego z innym pierwiastkiem; w języku ogólnym także: każdy związek organiczny zawierający chlor; chlorki… … Słownik języka polskiego
